چند روز پیش، صبح زود،در سرمای صبح پاییز، باغبان پیر- جوان دلی-را دیدم که با آرامش خاصی برگ های پاییزی دل کنده از درخت را جارو می زد.

«از وقتی که خودمو شناختم تمام پدر بزرگ های ما باغبان اند.(از نظر سنی)»

این برگ ها نمادی از ثانیه های زندگیمان انند که آنها را از زندگی کم می کنیم، از وجودمان جدا شده و بعد از مدتی از آنها دل می کنیم.

حتی لحظه ای به این فکر نمی کنیم که چرا بدون ثمر و سودی از خودمان دورشان کردیم!

می توانستیم بیشترین استفاده از کمترین لحظه ها کنیم ، اما نکردیم!

در گذر عمر ، این پاییز است حاصل زندگی ، چرا که هر لحظه از عمرمان کم می شود و به آنچه که به ما وعده داده شده نزدیک می شویم.

خدایا! کمکمان کن تا بهترین استفاده از عمرمان واین نعمت الهی که به ما ارزانی داشتی استفاده کنیم.

آمین یا رب العالمین